ιστορία
δίχως τέλος/never ending story
Γιατί πατάει ο Αδάμ στην κοιλιά της Εύας;
Είναι αρκετή η επί ίσοις όροις συναλλαγή;
Πόσα πρόσωπα χρειάζεται μια συνωμοσία;
Με τι όρους διεξάγονται οι προεκλογικές εκστρατείες;
Πού φτάνει κανείς καβάλα σ’ένα ψεύτικο άλογο;
Ποιο είναι το σωστό μέρος για να διαβάσει κανείς τον “Economist”;
Πώς είναι η ζωή κάτω από το ηφαίστειο; Τι περιμένει
κανείς να δει στα πρόσωπα και στο χαρακτήρα όσων ζουν σε διαρκή απειλή; Υπάρχει
χώρος για ματαιοδοξία, για εκμετάλλευση του ενός απ’ τον άλλο, για καταπίεση
και καχυποψία; Με ποια αρχέτυπα και μύθους ορίζουν τη ζωή τους οι άνθρωποι που
ζουν εκεί; Είναι, εντέλει, διαφορετικοί από μας ή μήπως, σαν κι αυτούς, ζούμε
και μεις κάτω απ’ το ηφαίστειο;
Έκθεση γλυπτικής, σχεδίου και φωτογραφίας, του Δημήτρη
Λάγιου, με τίτλο «Κάτω από το
Ηφαίστειο», από τις 5 ως τις 20 Ιουλίου 2013, στη αίθουσα «Άγιος Αθανάσιος»,
στη Νάουσα της Πάρου.
Why is
Adam stepping on Eva’s belly?
Is an on-equal-terms
transaction enough?
How many
people does a conspiracy need?
Under what
terms does an election campaign take place?
How far
can one go on a toy-horse?
What is
the best place to read the “Economist”?
What is
life like under the volcano? What does one expect to see in the faces and
characters of those who live under a constant threat? Is there space for
vanity, exploitation, oppression and suspiciousness? In terms of what archetypes
and myths people define their lives? Finally, are the people who live there
different than us or do we also, just like them, live under the volcano?
“Under the Volcano”
is Dimitris Lajios' new exhibition of sculpture,
drawing and photograph, which will take place 5 - 20 July 2013, in “Aghios
Athanasios” hall, Naoussa, Paros.
Οι σκέψεις
που με οδήγησαν στην κατασκευή αυτών των μικρών κεραμικών, αφορούν κυρίως ζητήματα αρχής, δλδ ποιος έχει το κουμάντο και με βάση ποια μυθεύματα -παλιά και σύγχρονα- εδραιώνεται η εξουσία. Προσπαθώ να παραστήσω οπτικά τα μυθεύματα αυτά και, περικυκλώνοντάς την, να δημιουργήσω την ατμόσφαιρα της εποχής: ο μύθος του Αδάμ και της Εύας και η διαρκής του επανάληψη ως και σήμερα -με την Εύα σταθερό θύμα του αρνητή της ευθύνης, λιβιδόπληκτου αρσενικού. Η αφήγηση του Φρόυντ για τον άντρα ως μοναδικό φορέα της πρωταρχικής ορμής για ζωή. Ο σύγχρονος "μύστης" των οικονομικών -ή όποιων άλλων-, καθισμένος σ' ένα βουνό από πάσχοντες. Δυο ζευγάρια ανθρώπων που συναλλάσσονται ξεκινώντας από την ίδια -φαινομενικά- αφετηρία, η ισότητα στην ευκαιρία ως βασικό μύθευμα του πολιτικού μας πολιτισμού. Και μπορεί το τανγκό να θέλει δυο, η συνωμοσία όμως θέλει τρεις, τουλάχιστον. Μαζί μ' αυτά υπάρχουν βασιλικά βρέφη -από κούνια προνομιούχα- παρέα με τις σκιές τους, φιγούρες που ζητάνε χρησμούς, που λυγίζουν κουβαλώντας ένα φορτίο, υπηρέτες, τελάληδες, άγγελοι και παρατηρητές. Υπάρχει και το ηφαίστειο, που σιγοβράζει και που θα περίμενε κανείς πως κάτω από τη διαρκή απειλή του τα μυθεύματα αυτά θα αχρηστεύονταν, όπως τα φαντάσματα στο φως της μέρας. Όμως φαίνεται πως κάτω από το ηφαίστειο χωράνε τα πάντα.
Ο λόγος
που οι σκέψεις αυτές πήραν τη μορφή μικρών σε μέγεθος κεραμικών, έγκειται στην προσπάθεια συμπλήρωσης των συλλογών από "βουκολικά" μπιμπελό, που συναντά κανείς στα μικρομεσομεγαλοαστικά σπίτια της ημεδαπής, με πειραγμένα μπιμπελό, έτσι που να γεννηθεί αναμέσά τους ένας γόνιμος διάλογος με στόχο την αμοιβαία επιμόλυνση νοήματος: π.χ. ένας αποκτημένος σε κάποιο εξωτικό ταξίδι γελαστός Βούδας τι θα είχε να εκμυστηρευτεί σ' έναν κουστουμαρισμένο Αδάμ, την ώρα που ο τελευταίος ζητά συγχώρεση από το θεό του καθώς πατάει ταυτόχρονα μ' όλο του το βάρος την κοιλιά της Εύας; Αν ο καβάλα στο λιβιδικό άλογό του φλογοκόκκινος άντρας προσκαλούσε μια μπαλαρινοπριγκίπισσα για ιππασία, αυτή πώς θ' αντιδρούσε;
συνεχίζεται.....
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου